In 2004 meldde ik mij aan bij de kappersschool. En in 2006 had ik de eerste officiële metamorfose in mijn “zaak”. Drie dochters uit één gezin, samen met hun moeder. Moeder, of oma eigenlijk, was 83 jaar oud.
Bij metamorfoses hoorden foto’s voor en na. Ik zocht contact met een fotograaf. Jawel, hij kon dat wel doen. Maar een uurtje of vier, maal 80 euro, was dat de bedoeling? Deze professional durfde gewoon geld te vragen. Iets wat je in het kappersvak niet vaak ziet. Nee, 320 euro voor de foto’s, dat was iets teveel van het goede.
Dat had hij al gedacht. Maar waarom doe je het niet zelf, vroeg hij. Misschien heb je best een leuk kameraatje en ik help je wel met het licht. Nou… kameraatje… Tja. Oké, ik kocht een wat zwaardere camera (letterlijk) en huurde drie professionele flitslampen, inclusief statieven en kabels. Even een beetje uitproberen. En dan maar op hoop van zegen.
Maar dan moest ik ook nog vier mensen knippen/kleuren. En visagie…? Vier modellen op één avond, dat voorzag ik al, dat zou teveel zijn. Maar… de docente van de kappersopleiding wou wel helpen. Dat was geweldig! En één van de medestudentes was visagiste.
Mijn eerste prooi was Oma Rienks. Lang grijs haar in een knotje. Wat was ze lief. Voor haar hoefde het allemaal niet zo, maar haar dochters leek het zo leuk. Dus… snip, snip, daar ging haar staart.
Het werd een bob, ook nog met een kleurtje. Even rekenen: ze was ooit misschien kleurhoogte 4 geweest; nu 100% grijs; dus 4 tinten lichter: kleurhoogte 8, maar wel koud, dus 8 met 8.1… Moest goed zijn.
En dan nog fotograferen. Jeminee, wat een avontuur! Als ik het zelf mag zeggen? Ze was 83, en ze werd 63. Twintig jaar er af. Wat een vak !!
© HansBeers.com